(ลอกมาจาก http://www.rta.mi.th/chukiat/story/wordme.html, วันที่ 1 กรกฎาคม 2553)
นานมาแล้ว มีชายชราคนหนึ่งผู้คนเรียกเขาว่า ส้ายเวิง วันหนึ่งม้าตัวเดียวของครอบครัววิ่งหายไป เพื่อนบ้านมาเยี่ยมแสดงความเสียใจ บอกเขาว่าอย่าร้อนใจ อย่าโกรธ ในขณะที่ตัวเขาเองมิได้รู้ร้อนรู้หนาวใดๆ และพูดว่า ” ไม่เป็นไร ม้าหาย 1 ตัว ใช่ว่าจะเป็นเรื่องไม่ดี ”
ผ่านมาไม่กี่วัน ม้าที่หายไปได้กลับมาเอง พร้อมกับนำม้ามาอีกตัวหนึ่ง ม้าที่มาด้วยเป็นม้าที่มีลักษณะดีมาก เพื่อนบ้านต่างพากันมาชมม้าใหม่ตัวนั้น และพูดว่า ส้ายเวิง โชคดี แต่ ส้ายเวิง มิได้แสดงความดีใจแต่อย่างใด กลับพูดว่า “ได้ม้าดีมาตัวหนึ่ง ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดี”
ลูกชายของส้ายเวิง ชอบขี่ม้า วันหนึ่งได้ขี่ม้าดีตัวนั้นไปเที่ยว ม้าวิ่งเร็วมาก ชายหนุ่มตกจากหลังม้าขาหัก เพื่อนบ้านรู้เรื่องต่างพากันมาเยี่ยม แต่ ส้ายเวิง ที่มิได้มีอาการทุกข์ร้อน หรืออาการโกรธแต่อย่างใด พูดว่า ” ลูกชายขาหัก ก็ ใช่ว่าจะเป็นเรื่องเลวร้าย “
ภายหลังเกิดสงคราม ผู้คนถูกเกณฑ์ไปเป็นทหาร บางคนไม่ได้กลับมาบ้านอีกเลย แต่ลูกชายของส้ายเวิง ไม่ถูกเกณฑ์ไปรบเพราะขาหัก ส้ายเวิงเสียม้า จึงเป็นสำนวนที่ถูกใช้กับ เรื่องดี และเรื่องไม่ดี ว่า อาจเปลี่ยนแปลงซึ่งกันและกันได้
Advertisements
